O upadłości konsumenckiej

Czym jest upadłość konsumencka?

Upadłość konsumencka jest wprowadzonym w 2009 r. do ustawy – Prawo upadłościowe postępowaniem sądowym przewidzianym dla osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej (konsumentów), którzy stali się niewypłacalni. Niewypłacalnym jest ten, kto utracił zdolność do spłacania swoich długów pieniężnych (np. nie jest w stanie spłacić zaciągniętego kredytu lub pożyczek, rachunków za mieszkanie, telefon itp.). Upadłość konsumencka ma dwie zasadnicze funkcje:
 

Funkcję oddłużeniową

Jest to podstawowa funkcja, gdyż podporządkowana jej jest cała konstrukcja upadłości konsumenckiej; z perspektywy konsumenta jest to z pewnością funkcja najważniejsza. Umożliwia oddłużenie, tj. zwolnienie konsumenta z długów. Prowadzi do umorzenia (anulowania) zobowiązań, które powstały przed dniem ogłoszenia upadłości i nie zostały zaspokojone w postępowaniu upadłościowym lub w wyniku wykonania planu spłaty wierzycieli. Możliwe jest również, w wyjątkowych sytuacjach, oddłużenie konsumenta bez wykonywania planu spłaty. W konsekwencji ani konsument ani jego rodzina nie będą musieli spłacać zaciągniętych wcześniej długów. Z reguły umorzenie obejmuje zdecydowaną większość długów, czasami nawet wszystkie (zależy to od indywidualnej sytuacji konsumenta). Co istotne, upadłość konsumencka pozwala na oddłużenie nawet w sytuacji, gdy dłużnik nie posiada żadnego majątku (ma tylko długi) i jest dłużnikiem tylko jednego wierzyciela.
 

Funkcję windykacyjną

Jest to funkcja „widziana” z perspektywy wierzycieli (np. banków, pożyczkodawców). W postępowaniu upadłościowym dochodzi bowiem do likwidacji (sprzedaży) przez syndyka całego albo części majątku konsumenta (o ile taki majątek istnieje) i tak pozyskane środki przekazuje się wierzycielom, którzy w określonym czasie zgłosili syndykowi swoje wierzytelności. Można zatem powiedzieć, że syndyk pełni funkcję komornika dla wszystkich wierzycieli (gdyż po ogłoszeniu upadłości nie mogą się toczyć „indywidualne” postępowania egzekucyjne.